Titel: ‘The Meltdown’

Opening Groeps-expositie Venlo.

Duur: ongeveer 40min.

Zie tekst onderaan fotoreeks.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de tweede performance (tijdens opening groepstentoonstelling Nederlands-Duits multi-media project) heb ik op de vloer gelegen waardoor de oorbellen heel langzaam een klein beetje smolten daar waar ze mijn huid raakten. Tegelijkertijd smolten er twee andere boteroorbellen aan haakjes aan de muur in volle snelheid (restjes van de vorige boterperformance), die ik bij binnenkomst van de performance aanhad en aan de muur had gehangen boven twee brandende gouden kaarsen.

Omschrijving van het werk door kunsthistoricus Sigrid Blomen-Radermacher:       ‘Een vrouw ligt op een schapenvacht op de grond. In haar installatie “The Meltdown” draagt Yvette Teeuwen een stralend blauwe jurk en boteroorringen. Een kleine, aan een altaar herinnerende kruk staat vlakbij haar hoofd. Ook hierop ligt boter. Door het genezende, voedende, beschermende element omgeven ligt zij, in zichzelf rustend, en straalt meditatieve stilte, contemplatie en diepte uit.’

Een publieksreactie door meneer H. Rongen: “Mijn ervaring was de enorme rust die je uitstraalde, ik had zo naast je willen liggen om hetzelfde te ervaren. ”

 

Een omschrijving van de performance door Moritz Boegel, aanwezig in het publiek:

“Een kale ruimte van beton, vol met mensen. Langs de muren staat het vol, maar mensen blijven binnenkomen. Niemand durft te spreken dus al gebarend wordt er druk ingeschoven.

Wat gaat er gebeuren? Moeten de twee kaarsen aan de zijkant vrijgehouden worden? In de drukte verdwijnen ze uit zicht. Wat gaat er gebeuren met het pakje boter dat midden in de ruimte op een kistje staat? Wachten. Sommigen houden het niet uit en beginnen te kletsen, maar de spanning in de ruimte blijft voelbaar groeien.

Dan komt, heel rustig, Yvette binnenlopen in een eenvoudig blauw jurkje van mooie glanzende stof en twee ‘korte’ oorbellen. Ze is geconcentreerd, lijkt de mensen niet te zien. Ze draagt de oorbellen naar de zijkant van de ruimte, waarop mensen aan de kant schuifelen om de daar aanwezige kaarsen vrij te maken. Yvette steekt ze aan en hangt de oorbellen boven de brandende kaarsen. Ze beginnen meteen te druppelen. Daarna knielt ze voor het kistje, neemt de boter uit de verpakking en begint te snijden. Alles in alle rust.

Over haar schouder meekijkend is de concentratie voelbaar. Alle aandacht is bij het bewerken van de boter. Langzaam maar zeker begint er een vorm op te rijzen uit de boter. Eerst gaat het stuk boter over de lengte doormidden. Er worden hoekjes afgesneden. Uiteindelijk komen er rondjes boter tevoorschijn. Met de andere helft boter volgt dezelfde routine. Terwijl nu duidelijk is welke vorm er gaat komen, wordt de concentratie sterker. Iedereen in de ruimte lijkt volledig op te gaan in het bewerken van de boter, zonder te weten tot wát het bewerkt wordt.

Twee botervoorwerpen liggen op het kistje voor Yvette. Twee keer drie rondjes boter met een soort van kettinkje erdoor. Dan pakt Yvette ze één voor één op. Het zijn oorbellen! Weer neemt ze de tijd om te voelen. Ons te laten voelen. Yvette doet de boteroorbellen aan. Ze neemt plaats midden in de ruimte en gaat liggen. Terwijl de oorbellen minimaal en langzaam smelten is er stilte.

“Ik vond het heel mooi om de concentratie te ervaren van de performance en hoe dat de sfeer in de ruimte beïnvloedde”.  M.Boegel

Algemeen over de 3 boterperformances:

Inhoudelijk gaan alle drie boterperformances over processen van smelten, geduld, aanwezig Zijn. De werken gaan over kijken, en bekeken worden, het gaat over focus, over concentratie maar ook over rust. Het gaat over het symmetrische, het geordende, het ‘perfecte’, maar ook, met het smelten van de boteroorbellen, over het organische, het bewegen van het leven, het onverwachte, het oncontroleerbare. Middels de lijn over gezicht en lichaam gaat het over gecentreerd  zijn in lichaam & geest, over een Eenheid vormen. Over heel zijn of juist daarmee ook over gespleten zijn. Of door te ‘splijten’ en uiteen te vallen hernieuwd heel te worden.                   De performance vraagt inspanning van mijn kant om een langzaam proces van smelten aan te gaan, maar ook van de kijker vraagt het een geduldige kijk. Juist die spanning van het wachten, dat er momenten even niets gebeurt, dat er momenten zijn dat het op onverwachte wijze ineens afbrokkelt of langzaam als ‘tranen’ smelt (performance 1) of in een tergend langzame eeuwigheid bijna onzichtbaar smelt (performance 2) of juist in rap tempo in grote stukken eraf valt (performance 3) , doet mee aan een intense (kijk & voel-)ervaring.